۱۳۸۸ دی ۳۰, چهارشنبه

همکاران صدا و سیما! ذلت تا به کی؟؟؟

پنج یا شش سال پیش بود در یکی از جشنواره های بین المللی رادیو در زیبا کنار. زیبا کنار را همه ی کارکنان صدا سیما می شناسند و شهرک بزرگ صدا سیما با ویلاهای شیکی که بیشتر در اختیار مدیران است و هر از گاهی هم بعضی کارکنان برای اقامتی کوتاه شانس استفاده از آن را می یابند. در آن جشنواره تعداد اندکی مهمان خارجی از دست اندرکاران رسانه های اروپایی هم حضور داشتند.دو اتفاق در آنجا افتاد که باید یاد همه ی همکاران باشد:
1- به چند تن از کارکنان جایزه دادند در سالن آمفی تاتر از جمله به روانشاد منوچهر نوذری. وقتی او را به صحنه فراخواندند آیا به خاطر دارید چه گفت؟ نوذری رو به حضرات مدیران کرد و گفت:" همه ی این سالها ما رو ندیدین و هر جور که خواستین خوار و خفیف مون کردین. حالا آدم کم آوردین جلوی این خارجی ها نمایش بدین ما رو صدا کردین که به ما جایزه بدین". این حرف ها از قلب دردناک و جسم بیمار آن مرد شریف در آمد و بر دل های پاک همکاران حاضر نشست. سالن به پا خاست و آن قدر کف زد که مهمانان خارجی مات و مبهوت ماندند و حضرات مدیران بور و دمغ شدند.
2- در شب همان روز حدود سی نفر از همکاران مخفیانه و به دور از چشم حراستی ها به ویلای مهمانان خارجی رفتند. یکی از همان همکاران برایم تعریف کرد. مهمانان ترسیده بودند که این افراد نیمه شب از آن ها چه می خواهند. همکاران غیور من! شما رفتید و به آنها اعتراض کردید که چرا دعوت سازمان ضد فرهنگی و ضدمردمی صدا و سیما را پذیرفته و با حضور در جشنواره به صدا سیما اعتبار کاذب بخشیده اند. شما همچنین رفتید تا تاکید کنید که :" ما اگر چه کارمند صدا سیما هستیم و از سر اضطرار معیشت ما از کار در این سازمان تامین می شود طرز فکر متفاوتی داریم و هیچ دلبستگی فکری به نظامی که این رسانه بلندگوی تبلیغاتی آن است نداریم".
دوستان من!
شما از سالیان پیش با این سازمان و با این رژیم ددمنش مخالف بودید و هر جا توانستید شجاعانه مخالفت خود را نشان دادید. اکنون چرا تعلل می کنید؟ اکنون که همه ی ملت به پا خاسته و خون فرزندان ما بر خاک ریخته - از جمله خون فرزند همکار بازنشسته ی خود ما- و آوازه ی جنایات رژیم شرق و غرب عالم را فرا گرفته سکوت چراً؟
بیایید قول بدهیم از همین امروز به عنوان اولین قدم: 1- مکنونات قلبی خود را به هم آشکار کنیم 2- با آنان که می دانیم مثل ما می اندیشند بی واهمه گفت و گو کنیم 3- مزدوران را شناسایی کنیم و آن ها را منزوی کنییم. 4- به طور علنی در موارد مختلف و نشست ها اعتراض کنیم 5- با کسانی که جلوی صحنه اند مثل خبرنگاران و مجریان گفت و گو و آنان را تشویق به استعفا یا دریافت مرخصی یا مسافرت و غیره کنیم 6- نیرو های مثبت مثل فردوسی پور را تشویق کنیم. 7- با شادی و امید و سربلندی سبز باشیم و سبز بودن خود را به رخ بکشیم.

ما بی شماریم و دیرزمانی است پیروز شده ایم!

۶ نظر:

  1. همکار.اگر در ایرانی مراقب باش اینها آی پی می زنند.اگر خارجی هم که هیچ.خدانگهدار

    پاسخحذف
  2. سپاس از شما همکار گرامی من در ایرانم و هر روز هم سرکار می روم. البته مراقب هستم ولی وقتی در خیابان "تیر " و در زندان "شلاق " بر تن و جان هموطنان ما می زنند بگذاز آی پی ما را هم بزنند! غم انگیز این است که همان کسان یعنی پیاده نظام رژیم بیش از همه از سرنگونی رژیم نفع خواهند برد اگر عقلشان را به کار بیندازند

    پاسخحذف
  3. آیا موسوی عضو گروه فراماسونری است؟؟؟؟
    ندایی که در بند دجال سبز رنگ بود!!!!!!!
    اولین پماد ضد سوزش مخصوص یاران موسوی برای رفع خارش!!!!!!!!
    و سه شعار ((((مرگ بر جنبش سبز صهیونی مرگ بر جنبش سبز لجنی.....مرگ بر جنبش سبز دجالی ...بگو)))))
    همه و همه در وبلاگ یک خط کوتاه www.1-.blogfa.com

    پاسخحذف
  4. مرسی‌، واقعا این روزها روزهای هم صدائی است، آنچه اینان را می‌‌هراساند وحدت ماست، ۳۰ سال این حکومت سعی‌ کرد ما را بترساند و از هم جدا کند. ما امروز همدیگر را پیدا کرده ایم، ما یک صداییم، ما هستیم، ما بسیاریم، و ما دیگر نمیترسیم.

    V دیکتاتوری محکوم به فناست V

    پاسخحذف
  5. http://setarezad.blogfa.com
    درود بر وحید جلیلوند، مجری، گوینده، تهیه کننده و بازیگر خوب، توانا و باشرف صدا و سیما
    امید که دیگران نیز از شجاعت و صداقت او بیاموزند.

    پاسخحذف
  6. من با چند تا از این دوستان صدا سمایی اشنا بودم.فحش هایی به این حکومت،مدیران صدا سیما و ضرغامی میدادند که من دهنم از تعجب وا میموند.
    یکیشون هم اخیراگ بمن گفت فلانی یه روح مادرم قسم میخورم که به غیر از معدودی جیره خور مزدور و بی شرف که حتا خانوادهاسشان هم باهاشون نیستند و در میان فامیل هم جلو و پشت سرشون بهشون فحش میدن کسی طرفدار این حکومت کثیف و بی وطن نیست.

    پاسخحذف